Zoals al mijn vrienden kunnen getuigen heb ik absoluut geen problemen met mijn leeftijd. (Heel even testen hoeveel van mijn vrienden daadwerkelijk mijn blog lezen…)
Ik zit op een gevaarlijk randje. Die indruk krijg ik toch. Ik ben 43 nu en het gebeurt wel eens dat jonge kiekjes en haantjes zich wagen aan de uitspraak: ‘Je ziet er nog goed uit… voor je leeftijd! (Auwch!)
Dat is zoals jezelf tonen in al je kwetsbaarheid door te zeggen tegen iemand: ‘Ik vind jou leuk.’, waarop die ander zegt (of stuurt): ‘Jij mag er ook zijn!’ , gevolgd door een vriendelijke Smiley.’ (Auwch!)
Zolang je lid bent van de club van de dertigers wordt er nog gewoon gezegd: ‘Je ziet er veel jonger uit dan je bent!’ Zelfs zonder die ‘veel’ was ik daar al heel gelukkig mee. Dat getal 40 heeft iets magisch blijkbaar. Vanaf dan zie je er goed uit… voor je leeftijd!
Ik wil van harte hopen dat het niet zo is, maar ik heb mij daar vast ook nog aan bezondigd, in mijn eigen jongere jaren.
Van mijn verworven inzichten wil ik absoluut geen afstand meer doen.
Maar goed, ik troost me met de gedachte dat dit de jongere generatie ooit ook te wachten staat. Tenminste, dat hoop ik voor hen. Stel dat niemand het ooit zegt, zelfs niet op je 43ste, dat je er nog goed uitziet, al is het voor je leeftijd. Pijnlijk lijkt me dat.
(Ik doe mijn best hoor, om mijn toekomstig zelf verworven leedvermaak te verbergen.)
Maar goed, ik troost me ook met de gedachte dat ik er dan, ondanks mijn hoge leeftijd, best nog mag zijn!
Het is best ironisch dat ik de meeste inzichten, om niet te zeggen allemaal, begon te verwerven op die leeftijd van 40 jaar, een ‘mijlpaal’ waar ik al jaren van tevoren tegenop zag. Ik wist dat ik mezelf dan ging afvragen: Wat heb ik nu bereikt in mijn leven? Voor mezelf dan? Wist mijn onderbewustzijn het al die jaren eerder al, dat dit het jaar ging worden waarin ik mezelf voortdurend tegenkwam?
Ik durf voorzichtig te stellen dat ik ondertussen meer berust in mijn huidige leeftijdscategorie. Voel geen spijt of zou niet terug willen gaan in de tijd. Dat heeft ook geen zin. We leven nu. Ik moet er nu nog wat van maken. Van mijn verworven inzichten wil ik absoluut geen afstand meer doen.
Een fervent uitgaansmens ben ik niet, maar als ik eens een avondje uit ga, is dat doorgaans op dezelfde plek, zijnde een gezellig cafeetje waar ik me geen vreemde eend in de bijt voel. Ik ben namelijk niet de enige vreemde eend daar. Er hangt een amicale sfeer en iedereen praat met iedereen.
Uiteindelijk kan ik er allemaal best om lachen, ook al is het op dat eigenste moment een beetje groen.
Laatst was ik daar op café met liefste vriendin Eve. Ik had een gesprek met een man, die ik daar al eerder tegenkwam. Die jongeman, 27 lentes jong, reageerde als volgt, toen hij mijn ‘hoge’ leeftijd vernam: ‘Damn, gij kon mijn moeder wel zijn!’
Wat was dat heerlijk om te horen! Had ik toen maar een selfie genomen.
Hij merkte wel meteen dat zijn reactie me wat overviel, me wat (onverwachts) raakte zelfs. Daar had ik geen selfie voor nodig. Naar mijn gevoel werd ik plots gepromoveerd van ‘leuke kennis aan den toog’ tot ‘moederfiguur’. Zijn blik was best aandoenlijk op dat moment. Hij verontschuldigde zich een beetje. Daarna droop ik even af, stapte even van hem weg. Ah ja, om me terug aan te sluiten bij mijn leeftijdsgenoten.
Wat later op de avond kom ik hem terug tegen, ergens aan de toog. Hij nodigt hij me uit om ’s anderdaags, op maandagavond, naar de bioscoop te gaan, vlak bij mij in de buurt. Samen met hem en een paar van zijn vrienden. Het is een zeer vriendelijk en gemeend aanbod. Ik neem het in overweging, zeg ik hem.
’s Anderdaags zie ik dat hij me ook heeft uitgenodigd om facebook vriendjes te worden. Ik aanvaard zijn verzoek en denk terug aan zijn aanbod voor de cinema. Dat sla ik toch vriendelijk af. Het werd gisteren laat genoeg. Deze moemoe kruipt onder een dekentje met een dampende kop thee. Ik nestel me met de katjes in onze eigen comfortabele loveseat.
Uiteindelijk kan ik er allemaal best om lachen, ook al is het op dat eigenste moment misschien wat groen. Zoals ik al eerder aanhaalde: gelukkig heb ik absoluut geen problemen met mijn leeftijd!
