Zoals gisteren aangekondigd op de facebookpagina zal ik elke dag van de kerstvakantie een post plaatsen. Na de kerstvakantie wil ik u graag één post per week alvast beloven.
Hier volgt mijn kerstboodschap:
So this is Christmas…
Ho Ho Ho! Christmas time is here.
De feestdagen maken deel uit van wat men bestempelt als ‘de donkere dagen’. Dat klinkt heel zwaar, maar het is niet abnormaal dat mensen in deze winterperiode niet altijd even happy zijn. En dat beperkt zich niet tot het publiek van de psychisch kwetsbaren, iedereen is daar onderhevig aan. Het is wel heel vroeg donker. Dat straten en huizen verlicht zijn, zorgt wel voor sfeer. Ook dat typeert deze periode, maar nog voor de patatten koken is de zon het al afgebold.
Ik wil deze periode niet overschaduwen met de donkere dagen want Kerstmis laat ook mij niet onberoerd. Mijn Christmas Spirit stond de voorbije jaren wel op een lager pitje. Ik dacht dat ik een Christmas miracle nodig had. Tijdens mijn verblijf op de plek kon er onderling vrijuit gepraat worden over het ontbreken van onze ‘Kerstsprankel’ zonder dat een oordeel volgde. We wilden geen afbreuk doen aan het gebeuren, we wilden niet de spelbrekers zijn, maar dat we ons helemaal niet goed voelden, daar konden wij niet zomaar (meer) omheen.
Elk jaar opnieuw sta ik stil bij de gedachte aan de medemens die zich helemaal niet jolly voelt. Net zoals op elk ander moment van het jaar zijn er mensen die zich heel eenzaam voelen, gebukt gaan onder het gemis van menselijk contact en menselijke warmte. Er leven mensen buiten, op straat. Ik denk aan mensen die iemand verloren, iemand zagen vertrekken, of iemand heel erg missen. Ik weet dat er ook mensen zijn, die helemaal omringd zijn, en zich toch vaak alleen voelen. Het hoort allemaal bij het leven, maar weegt extra door nu.
Terwijl anderen massaal enthousiast toeleven naar het gezamenlijk project, Kerstmis genaamd, lukt het jou net niet om mee in die kerstboomballenmodus te geraken. Dan krijg je al snel het gevoel een outsider te zijn.
Voel je daar niet schuldig om.
Ik ben best een watje aangaande de gezelligheid van deze periode. Ik krijg dan altijd de indruk dat de mensen wat vriendelijker zijn. Best niet het voorbeeld volgen van de leiders van ons landje. Met alles wat er gaande is op deze planeet heb ik niet veel begrip meer over voor het politieke spektakel dat zich afspeelt voor onze eigenste ogen. (Misschien toch tijd om de spelregels te herbekijken?)
Vrees niet! Ik ben niet van plan om met regelmaat politieke standpunten in te nemen of uit de doeken te doen, maar de Kerstboodschapper in mij kan de gebeurtenissen van de voorbije weken niet negeren. Politiek interesseert me matig. Ik ben fan van ‘de essentie’ wat nogal moeilijk te verzoenen is met de wondere wereld van de politiek.
Wat ik oppik van nieuws daaromtrent is wat De Ideale Wereld mij aanbiedt. Werkt prima voor mij! Ben een zeer trouwe kijker.
Waar ik ook niet omheen kan is dat onverdraagzaamheid zich zo agressief blijft verspreiden. Dat stemt me triest. Wees toch wat milder voor je medemens. Dat niet iedereen het vermogen bezit om zich te verplaatsen in andermans schoenen, dat weet ik best, maar blijf het proberen. Het loont. Je mag opkomen voor de zaken waar je in gelooft. Dat is keuzevrijheid. Maar sta niet zo te roepen in het wildenweg. Verlaag je niet tot zinloos geweld.
Wees stil en luister.
De solidariteit in verband met de klimaatopwarming vond ik hartverwarmend. Mensen, die zich echt bekommeren over ons klimaat laten hun stem horen.
Ook hierbij vind ik een ‘Wees stil en luister’ best passen.
De warmste week is dit jaar een beetje aan mij voorbijgegaan. Was nogal vergroeid met mijn toetsenbord de laatste weken. Af en toe pikte ik ’s nachts nog wat mee. De warmte is me niet ontgaan! Wat me ook niet is ontgaan is dat tijdens die warmste week er meer dan 200 acties waren voor vzw Boven De Wolken, die sterrenouders bijstaan in een droevige tijd. Dat kan je alleen maar toejuichen. Sterrenouders hebben lang genoeg moeten wachten op erkenning. Als ik luister naar hun verhalen, kan ik het onmogelijk droog houden. Eén van de bezielsters van de vzw, hoor ik tijdens een interview zeggen dat erkenning een fundamenteel verschil maakt. Zal wel zijn! Ik had het niet beter kunnen zeggen. Ik weet zelf niet wat het is om een kind te verliezen, nog voor het een kans kreeg op leven, maar ik zeg altijd: Van zodra ik zwanger was, was ik moeder.
Vanavond is het feest! Wat ik fijn vind op deze dag, sinds ik enkele jaren ‘vrij ben van corvee’, is een namiddagwandeling door de omliggende straten. Je kan niet geloven hoeveel verschillende geuren je daar verwelkomen. Ik probeer me bij elke geur voor te stellen wat er deze avond op tafel wordt getoverd. Als ik na zo’n wandeling thuiskom heb ik om de één of andere bizarre reden zin in aardappelkroketten.
(Vandaag heb ik plots ook zin in hertenragout…)
(Ik zag ook mensen nog poetsen als een bezetene… zo moedig!)
Vanavond wordt er gegeten, gepraat, genante herinneringen bovengehaald, er wordt gelachen, gefeest, gezongen, misschien met het spelen van spelletjes tussendoor,… Vergeet vooral niet te genieten. Geniet van wat de avond brengt en wees blij en dankbaar voor de mensen die je omringen.
Ik vat de essentie van mijn kerstboodschap samen:
- Sta eens stil bij de medemens die niet zo lekker in zijn vel zit. Je kent er vast en zeker meer dan één. Vraag een keertje hoe het gaat.
- Toon mildheid, zowel voor jezelf als voor de ander.
- Vermijd haat en andere negatieve extremen.
- Geniet van dit gezamenlijk project dat Kerstmis heet, feest van de vrede. Geniet van voedsel en gezelschap.
- Kijk eens naar de sterretjes.
- Zing zoveel mogelijk foute kerstliedjes veel te luid mee! Het hoort erbij. (Ook Mariah Carey…minstens één keer per jaar. Ik liet me al een keer gaan).
- Choose your heroes carefully!
Ik koos voor het nummer ‘So this is Christmas’ om de avond mee te beginnen.
Eigenlijk kon ik niet goed kiezen dus ik deel deze gewoon ook.
(Wijd het aan mijn zwak voor 80’s idolen.)
MERRY CHRISTMAS EVERYONE!!!