Er waren van die momenten, gedurende mijn ‘Tinderdays’, dat ik me afvroeg: Geraak ik ooit nog aan een vent? Aan al die vereisten van tegenwoordig kan ik niet voldoen. Als je geen berg kan beklimmen, niet om de hoek woont, niet (vrijwillig) uit een vliegtuig springt, of honderd kilometer kan fietsen (liefst ook bergop), dan val je al snel uit de boot (oh ja, een boot! Was ik nog vergeten…). Je wordt geïdentificeerd met de job die je uitvoert, het huis waarin je woont en de middelen die je bezit. Een vrouw moet aan zoveel criteria voldoen dat ik moe word van de gedachte alleen. Laat maar zitten, denk ik dan. Als externe factoren bepalend zijn voor wie ik ben? Wie ben ik dan?
‘Toevallig’ passeert er op Facebook ‘Hoe je elkaar beter kunt leren kennen door de juiste vragen te stellen’. Komt dit niet als geroepen? Als ik dan toch moet wennen aan het idee dat mijn privacy er al lang aan is voor de moeite, dan kan ik het maar beter in mijn eigen voordeel gebruiken. Het is een link naar een Nederlandse site met de naam ‘mannengeheim’ dus dat klinkt veelbelovend! Natuurlijk kan ik het niet laten om een kijkje te nemen, want wat voor geheimen ga ik nu allemaal te weten komen? Spannend!
Voor ik het goed en wel besef loop ik helemaal verloren in dit doolhof van ‘mannengeheimen’.
De website is van een Nederlandse datingcoach. Door het helpen van duizenden mannen kon hij perfect in kaart brengen wat mannen echt willen.
Hij stelt dat, als je vaak geconfronteerd wordt met oppervlakkige gesprekken of ongemakkelijke eerste ontmoetingen, dit misschien te wijten is aan het stellen van de verkeerde vragen. Dat zijn de meest gestelde vragen ook: over je werk, feiten (bv. favoriete restaurant?) of je hobby’s. Op zich is er niks mis met die vragen, maar ze kunnen ervoor zorgen dat het gesprek niet verder komt en je mekaar niet echt leert kennen. Je kan veel leukere gesprekken hebben met een man wanneer je vragen stelt over passies en dromen, (gekke) karaktereigenschappen, wensen en verlangens. Kortom, vragen omtrent persoonlijkheid dus. Met dit soort vragen bouw je sneller connectie op en heb je meer kans op leukere gesprekken.
Hij lokt me met vragenlijsten die alles bij mekaar 101 vragen bevatten, om je op weg te helpen naar boeiende gesprekken. Wat als één van die vragen de revue passeert tijdens het daten, wat niet eens vergezocht is, wat gaat dit dan met mij doen? Ik hoop dat ik op dat moment inderdaad niet te fel mezelf ben en prompt eerlijk meedeel dat ik die vragen ook gelezen heb. Er zitten er best hele goeie tussen. Ook leuk voor koppels trouwens. Ik heb gemerkt dat ze diezelfde vragen ook gebruiken in het programma ‘Blind getrouwd’.
De datingcoach zelf is een leuke verschijning, heeft een vlotte babbel, zoals het een goede Nederlander betaamt, en hij weet waarover hij praat. Hij speelt het klaar dat ik de hele avond zijn filmpjes bekijk, zijn aanvullende tips en signalen op zijn blog lees en dan compleet in de war geraak. Voor ik het goed en wel besef loop ik helemaal verloren in dit doolhof van ‘mannengeheimen’. Als er nog eens een man het lef heeft om mij te vertellen dat wij, vrouwen, ingewikkelde wezens zijn met een ellenlange handleiding… dat wordt lachen!
‘Als jij denkt ‘Ik moet gewoon mezelf zijn, dan begrijp je niet dat de meeste mannen hier niet aan meedoen.’
Volgens die vriendelijke jongeman kan je, mits het stellen van de juiste vragen, zorgen dat een man verliefd op je wordt en is dit wetenschappelijk bewezen. Dat staat, meer dan, haaks op mijn overtuiging dat de Liefde zich niet laat sturen. Ik wil helemaal geen man verliefd ‘maken’ op mij! Ik twijfel er niet aan dat het best mogelijk is, maar vind dit maar een dunne lijn met ‘manipulatie’. Van mijn overtuiging wordt toch een heel klein beetje brandhout gemaakt. De coach noemt vrouwen zoals ik, die vinden dat alles natuurlijk moet vloeien, ietwat koppige types. Volgens hem blijft het een spel en hij raadt je aan om het te spelen.
Ik lees letterlijk: ‘Als jij denkt ‘Ik moet gewoon mezelf zijn’ dan begrijp je niet dat de meeste mannen hier niet aan meedoen.’ Ik snap er dus blijkbaar de ballen van, daar komt het op neer. Dat is geen overweldigende verrassing.
Maar… ik zou ik niet zijn mocht ik niet een klein beetje weerstand ondervinden en uiteraard is er dat rebelse kantje dat nogal eens de neiging heeft dat, als iemand me zegt wat ik beter niet doe…
Een man schijnt een held te zijn om fysieke en emotionele aantrekkingskracht te scheiden. Mannen kunnen zelfs een hekel aan je hebben, als je er maar mooi genoeg uitziet, dan zijn ze bereid zich daar overheen te zetten. Dat ving ik wel eens eerder op. Er zijn van die momenten dat ik wenste dat ik dat ook kon.
Ik waag me aan de lijst met afknappers. Wat is die lang! Mannen willen een vrouw met een eigen mening, ze mag niet zeuren, niet roddelen over andere vrouwen, zichzelf niet te serieus nemen, zorgen dat hij zich gewaardeerd voelt, niet te mannelijk zijn, niet te afstandelijk, je mag geen grapjes maken ten koste van hem, niet te hoge verwachtingen stellen, niet altijd zijn aandacht en tijd opeisen, geen gemengde signalen uitzenden, hem zijn eigen keuzes laten maken, enzovoort…
Ik neem het mee?
‘Verliefdheid kan je misschien manipuleren, maar ‘houden van’ niet.’
De datingcoach wil me nog verleiden om hét ‘ultieme geheim’ te ontdekken, namelijk hoe je een man helemaal gek op je maakt, geobsedeerd zelfs. Helemaal gratis. Ik ga er niet op in, maar ik beken dat ik heel graag wil weten wat dit geheim is. Niet omdat ik perse die tip in de praktijk wil omzetten, maar puur uit interesse (en nieuwsgierigheid).
(Wist je trouwens dat er 17 signalen te herkennen zijn dat een man je wil zoenen?)
Mmm… ik ga te rade bij Elke. Na 101 vragen en honderden tips en signalen ben ik toe aan haar professionele mening. Zij bevestigt dat een man verliefd ‘maken’ inderdaad perfect kan maar is het eens met mijn weerstand en neemt ook het woord ‘manipulatie’ in de mond. Ze vertelt me dat er nogal wat vrouwen rondlopen (mannen ook natuurlijk) die zich aandienen als dé ideale partner, tot de buit binnen is en dan hun ware gelaat pas tonen. Dan verbaast het hen nog dat die mannen hen uiteindelijk toch verlaten. Dan zegt Elke iets wat ik heel mooi verwoord vind: ‘Verliefdheid kan je manipuleren, maar ‘houden van’ niet.’
Wauw! Wat heeft die Nederlander verwarring gezaaid. Wat ik wel wil benadrukken is dat ik geen afbreuk wil doen aan de ervaring, de kennis en de expertise van de datingcoach, maar ik zou ik weer niet zijn mocht ik niet een beetje dwars gaan liggen en me beroepen op mijn kritisch denken. Bovendien is het vaker zo dat, als bepaalde zaken of gebeurtenissen een zekere nervositeit in mij opwekken, die zaken veel groter worden dan ze in werkelijkheid zijn. Dat besef ik.
Ik vraag me toch stilaan af waar ik aan begonnen ben. Kwam die inschrijving voort uit zin voor avontuur, nieuwsgierigheid, verveling, nood aan impulsen, nood aan aandacht? Kan allemaal. Maar ik ben ingeschreven, en een annuleringsverzekering zat niet in het aanbod vervat, dus ik zal op het appel zijn. Met een open mind en een overload aan vragen. Nog niet zo heel lang geleden was de enige vraag die in me opkwam of ik misschien tegen dan nog eens een zonnebankje zou doen?
Wordt (nog maar eens) vervolgd…