Secret Letter 15

Hey you,

Welkom terug?
Nooit gedacht dat uitgerekend jij nog op het toneel zou verschijnen. Het was nu net wat rustiger op het mannenfront. Een date stop ging van kracht, om te voorkomen dat het front een slagveld werd.
Jouw terugkeer was niet meer voorzien in mijn verhaal, jouw impact op mij al helemaal niet. Je schreef jezelf, na heel wat aantrekken en afstoten, uit mijn verhaal.
Jij koos.
Ik sloot af.

Had je mijn mensjes toestemming gevraagd om mij op te bellen, na al die tijd, ze hadden collectief en unaniem ‘Nee!’ geschreeuwd.
Je vroeg het hen niet. Je vroeg het mij.
Ik pleit schuldig.

(Wat is dat toch met mij, als het op jou aankomt?)

Het effect van je stem, het gemak van het inpikken na bijna een jaar van radiostilte…  dit alles ontgaat me niet.
Nu ben jij het die de aantrekkingskracht benoemt.
Zelf hou ik vrij lang (af)stand en voel je verbazing, je onzekerheid. Wat later voel ik je opluchting, wanneer ook ik toelaat, zwicht en beken… 
Het is haast onmogelijk om jezelf te verbergen voor iemand die je eerder binnen liet kijken.

Jij was de eerste, sinds een hele lange tijd, aan wie ik mezelf toonde. Ik bleek voor jou een spiegel, eentje die de gave tot inkijk al bezat en jouw toestemming niet eens nodig had. Niet zo evident voor een man die graag de teugels der controle strak houdt.
Weg was je…

En terug ben je. Niet voor de eerste keer. 
Dat je bij elke terugkeer opener bent dan ooit tevoren, kan ik alleen maar toejuichen. Ondanks het feit dat ik altijd de wijsneus ben, die verkondig dat de waarheid zo veel rust biedt, doet ze dat niet. Deze keer niet. Integendeel. 

(Ik weet verdomme niet eens of ik daar nu kwaad of blij om moet zijn!)

Blijf op de hoogte van deze blog.
Loading